همه حا تاریک بود سکوت شب آرامشی به افکارم می داد که بهتر بتوانم فکر کنم و استدلال بیاورم یه نگاه به ساعت کامپیوتر انداختم شب از نیمه گذشته بود  نه اون دست بردار بود و نه من دوست داشتم تا قانعش نکنم از پاسخ هایم دست بردارم برام خیلی جالب بود که هر دومون توی تالار گفتگو آنلاین بودیم هر چه می نوشتم بلافاصله جواب می داد منم معطلش نمی کردم آخه اون شب مناظره  قرآنی خیلی جالبی بین من و لا مذهب اتفاق افتاد که می خوام براتون  پاره ای از آن را نقل کنم

ماجرا از این جا آغاز شد که من تاپیکی زدم توی تالاری که مربوط به مسایل مذهبی بود تحت عنوان قرآن یگانه معجزه جاوید الهی

اون وقت ها که جوون تر بودیم و منطق می خوندیم وقتی بحث صناعات خمس رو  می خوندیم پیش خودم می گفتم آخه این حرف ها چه ثمره ای داره فقط یه مشت از امور معقول  که مصداق خارجی براشون وجود نداره اما از وقتی که مناظراتم رو با این کافران شروع کردم خوب فهمیدم که اون حرف های اوایل جوانی که تو منطق می خوندم مثلا درباره مغالطه که گاهی طرف حساب شما یه امر غیر مسلم و دروغی رو مسلم قلمداد کرده و با اون یه استدلال می سازه سر طرف مقابلشو کلاه می زاره  اون شب وقتی وارد تالار شدم دیدم لامذهب برام مطلبی را بر رد معجزه بودن قرآن نوشته بود, جمله اش این بود:

درود بر همه ی دوستان
بنده حاضر هستم در این مقال بابی را بگشایم و در صورت تمایل دوستان شواهد بیشتری در اثبات مدعا ابراز کنم ( البته بدلیل فرصت اندک تمام پاسخ ها را نخواندم)و آن وجود غلطهای صرفی و نحوی در قرآن است که از همان ابتدا مسلمانان متوجه آنها بوده اند ولی تا به امروز کسی به پاسخی راسخ در این باب نرسیده است  در  اینجا به ذکر یکی از این اشتباهات بسنده می کنم:
در آیه ۶۳ از سوره طه می خوانیم:
إنَّ هذان لَساحرانِ.
امروزه حتی یک دانش آموز سال دوم دبیرستان می داند که اسم ان منصوب است و علامت نصب در اسم اشاره مثنی  ین  است و نه  ان .و خود قرآن در سایر موارد این قاعده را رعایت کرده است.
بدرود .

فوری براش نوشتم :

دوست عزیز تو تا حالا کجا بودی که معارضان قرآن در عصر نزول وحی مثل مسیلمه کذاب و...خیلی دنبالت گشتند و بالاخره  چون کسی را نیافتند خودشان اراجیفی را سر هم کردند به عنوان معارضه با قرآن ارایه کردند و آبروی خود را بردند حیف شد که شما آنموقع نبودی تا مایه شرمندگی آنان فراهم نمی شد.

شما بهتر است تاریخ ادبیات عرب را کمی مطالعه فرمایید لازم نیست کتاب های مسلمانان را بخوانید بروید سراغ کتاب های مستشرقین بعدا به خود جرئت قضاوت بدهید  من هم می توانم چند کتاب به شما معرفی کنم مانند فلیپ خلیل حتی و گوستاولوبن و جرجی زیدان ببینید با آمدن قرآن چه تحول عظیمی در ادبیات عرب که آنموقع به اوج شکوفایی خود رسیده بود ایجاد کرد به گونه ای که عده ای از ادیبان سرشناس عرب(با توچه به این که سواد در اشراف زاده های عرب فقط وجود داشت ) وقتی آیات را مشاهده کردند از خجالت کتیبه های خود را _که آن زمان بهترین کتیبه ها را بر دیوار کعبه آویزان می کردند _ از دیوار کعبه پایین کشیدند و گفتند این سخن تازه , زمین تا آسمان با سخنان ما متفاوت است این سخن بشری نیست.

اما در مورد نکته ادبی که شما متذکر شدید باید گفت : شما که خود بهتر می دانید هر علمی وقتی می خواهد در غالب کتاب درآید همیشه یک جا مطالب آن را برای مخاطب  بیان نمی کنند  بلکه حد مبتدی و متوسط و پیشرفته دارد زبان عربی هم از این قانون مستثنی نیست شما فقط در کتاب دوم دبیرستان همین را فهمیدید که      « إن» از نواصب است و بر سر مبتدا و خبر در می آید و مبتدا را اسم خود و خبر را خبر خود کرده و اسم را منصوب و خبر را مرفوع می کند اما شق و شقوق آن و موارد استعمال آن را و کاربردهای دیگر آن را در زبان عربی نخواندید  و اصولا این چیز ها را در کتاب های مبتدی زبان عربی نباید نوشت و نباید گفت مثل سایر زبان ها ..............

خلاصه برای این که سرتونو به درد نیارم بقیه مطالب رو به زودی براتون می نویسم

...........