خداحافظ ای بزرگترین ماه خداوند و ای عید اولیای خدا.

خداحافظ ای گرامی ترین اوقاتی که ما را همنشین و یار بودی.

ای بهترین ماه در همه روزها و ساعت ها.

خداحافظ ای ماه دست یافتن به آرزوها  ای ماه سرشار از اعمال شایسته بندگان خدا.

خداحافظ ای همدم ما که چون بیایی شادمانی و آرامش بر دل ما آوری و چون بروی رفتنت دردناک.

خداحافظ ای که با بودنت شیطان از من رهانیده و فردا که می روی با وسوسه های شیطان چه کنم؟

خداحافظ ای ماه توبه ای ماه آشتی ماه سرور و شادمانی مومنان.

خدا حافظ ای همسایه ای که با بودنت دل های ما رقیق شده بود و از گناهانمان کاسته بود.

ولی نمی دانم با رفتنت چگونه خودم را حفظ کنم .

خداحافظ ای ماهی که تا تو بودی امنیت و سلامتی حکم فرما بود و چون بروی چنگال های شیطان ناامنی و بیماری دوباره سر درآورد.

خداحافظ که با برکات بسیار آمدی و ما را از آلودگی ها شستی..

خداحافظ که از روزه بودن با تو خستگی احساس نمی کردیم .

خداحافظ که هنوز نیامده بودی شادمان منتظرت بودیم و هنوز نرفته ای از رفتنت اندوهناک.

خداحافظ با آن فضل و کرمت که با رفتنت از آن محروم خواهیم شد...

پس بیا و در آن لحظات پایانی ات به ما چیزی عنایت کن که آنچه را از تو کسب کردیم از دست ندهیم. که ترس از حبط عمل همواره قرین من شده است.