بسم رب النورو با سلام. مقوله جالبي را مطرح کرديد. بنظر بنده, متاسفانه برخي « امر به معروف » را با «مجازات بدکاران» اشتباه ميگيرند. امر به معروف وظيفه همگاني است و آن در سطح نصيحت و راهنمايي هاي دوستانه و برادرانه و با خلق و خوي مسلماني است. حال آنکه مجازات در درجه اول با خداي عز و وجل است و بعد از آن با قاضي عادل است. از همين روست که وعده بهشت و جهنمي هست, و محکمه و دادگاه و قاضي هم هست.
سئوالي دارم و خواهش دارم اگر ممکن است جواب بفرماييد, اگر شخصي خطايي فاهش و بزرگ از ديگري ببيند, و بنام امر به معروف به فحاشي و ضرب و شتم او بپردازد, آيا چنين شخصي در مقام دفاع از قرآن و اسلام است يا اينکه خود خطاکار است؟
